وقتی شش سال پیش این نقش را شروع کردم، هدفم ساده بود: آموزش پایداری به کودکان با دسترسی بیشتر به فضای باز و طبیعت. نمی‌توانستم تصور کنم این همه سال‌ها بعد چه تأثیری بر مدرسه خواهد گذاشت. رفتار بهبود یافته است، محرومیت ها کمتر است و ما جامعه مدرسه خود را تقویت کرده ایم.
گزارش مدرسه پیرسون در سال 2023 نشان داد که از هر 10 معلم، 6 معلم احساس می‌کنند که نقش قدرتمندی در شکل‌دهی به شهروندانی با تفکر پایدار دارند. من نیز به این باور دارم، و می‌خواهم چند چیز را که مدرسه ما در سفر پایداری ما تاکنون آموخته، به اشتراک بگذارم.
فضای باز عالی
مانند بسیاری از مدارس ابتدایی، گروه ما در چند سال گذشته بسیار تغییر کرده است. در حال حاضر، 22.2 درصد از دانش آموزان ما SEND دارند.
می توان انتظار داشت که مدارس بدون داشتن واحدهای تخصصی خدمات تخصصی ارائه دهند که می تواند برای معلمان کار دلهره آور باشد. و در حالی که آموزش و پرورش در این کشور می تواند رویکردی یکسان برای همه باشد، واقعیت این است که همه کودکان نمی توانند تمام روز را در کلاس درس بنشینند. من نمی توانم این کار را انجام دهم، پس چرا باید از فرزندانمان انتظار داشته باشیم؟
راه حل مدرسه ما؟ برو بیرون
درک قدرت تدریس در فضای باز برای مدرسه ما انقلابی بوده است. به جای اینکه برخی از فرزندانمان را مجبور کنیم که تمام روز در خانه بنشینند و سپس مسائل رفتاری را تنبیه کنیم، شکست بخورند، به بیرون از منزل می رویم.
ما در مورد محیط اطراف، در مورد اشکالاتی که در محوطه مدرسه می بینند و اشکالی که در زمین بازی می بینند، درس می دهیم. قرار گرفتن در خارج از منزل نه تنها به ایجاد عشق به طبیعت در بین کودکان ما کمک کرده است، بلکه توانایی حرکت آزادانه و خلاقانه‌تر به طرز چشمگیری باعث بهبود رفتار شده است. این به نوبه خود باعث کاهش محرومیت ها شده است.
رشد اوراق قرضه
نتایج کمی کمتر مورد انتظار دیگر از ابتکارات ما وجود داشته است.
ما برای سبزی کاری اختصاص داریم و جوجه، بز و خرگوش هم نگهداری می کنیم. این به ما کمک کرده است تا به کودکان در مورد اینکه غذایشان از کجا می آید، ردپای کربن موجود در تولید غذا و رفاه حیوانات، و همچنین ایجاد پیوندهای مهم در این فرآیند آموزش دهیم.
به عنوان مثال، ما کودکانی را تشویق می کنیم که با حضور و غیاب مشکل دارند، قبل از مدرسه به خانه بیایند تا به غذا دادن به حیوانات کمک کنند. این یک تغییر دهنده بازی بوده است.
یک دانش آموز قبلاً زیاد کم می شد. او اضطراب بالایی دارد و هر روز صبح با انتقال از خانه به مدرسه مبارزه می کند. ما نقش غذا دادن به حیوانات را در صبح به او دادیم و نه تنها هر روز این کار را انجام می داد، بلکه به بچه های دیگر نیز این کار را یاد می داد. او هدف و دلیلی داشت که هر روز به مدرسه می آمد و این به او دیدگاهی کاملاً متفاوت از مدرسه می داد.
والدین و مراقبان نیز تشویق می شوند تا در تخصیص و تغذیه حیوانات کمک کنند. با ایجاد این لحظات کمتر رسمی از تعامل با آنها، متوجه شدیم که رابطه ما با جامعه بزرگتر مدرسه، همراه با سبزیجات و حیوانات رشد کرده است!
متفاوت فکر کردن و انجام دادن
من می دانم که موانعی برای پیشرفت وجود دارد. بودجه موضوع مهمی است و من قدردانی می کنم که همه مدارس فضایی برای حیوانات یا تخصیص ندارند.
با این حال، طرح های پایداری نباید گران یا پیچیده باشند. هر اقدامی – مهم نیست چقدر کوچک – تأثیر دارد. سطل های بازیافت را در کلاس درس قرار دهید، در «هفته پیاده روی تا مدرسه» شرکت کنید و به سادگی از هر فضای باز که می توانید دسترسی داشته باشید استفاده کنید.
بله، آسفالت کردن فضای سبز و قطع درختان در مدرسه برای رفع نیاز به تعمیر و نگهداری، احتمالا آسان‌تر و ارزان‌تر است، اما من مطمئن هستم که در 15 سال آینده، مدارس متوجه اشتباهی خواهند شد که مرتکب شدند.
تحقیقات پیرسون نشان می دهد که از هر 10 کودک 9 نفر به این سیاره و حیوانات آن اهمیت می دهند. با پیوند دادن آنها با طبیعت در مراحل اولیه، همه ما می‌توانیم تلاش کنیم تا مطمئن شویم دنیایی که آنها به ارث می‌برند، روشن‌تر است.
منبع:schoolsweek
